حالا قدر آن روزهای سخت را می فهمم. سالهای اواخر ده ۷۰ و اوایل۸۰ که آقای خاتمی رییس دولت بود و آقای کروبی رییس مجلس و مهندس بهزاد نبوی نماینده مردم در پارلمان، و آقایان مهاجرانی و پس از آن مسجد جامعی وزیر فرهنگ. روزهایی که روزنامه داشتیم، موسیقی و سینما داشتیم، دفاتر برنامه ریزی اقتصادی با افرادی همچون استادم دکتر مهدی عسلی داشتیم، فدراسیون فوتبال با مدیریت مهندس صفایی فراهانی داشتیم. و البته مشکلات، مشکلاتی که نه کم، بلکه زیاد هم بود، اما تلاشی صادقانه به همراه امیدی معصومانه از جوانان و دانشجویان هم داشتیم.
دیدی آن قهقه کبک خرامان حافظ که ز سرپنجه شاهین قضا غافل بود
